Profesor honorowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, z którym związany był przez całe swoje życie od czasów studiów, rektor tejże uczelni w latach 1999-2005, wybitny polski historyk literatury zmarł w Krakowie 19 lipca 2020 r. Ostatnie lata życia Franciszka Ziejki naznaczył przedłużający się proces lustracyjny, który podkopał jego zdrowie. Śmierć nadeszła kilka tygodni po tym, gdy sąd okręgowy w Krakowie ostatecznie orzekł, że zarzuty o współpracę ze służbami bezpieczeństwa PRL są nieprawdziwe.
Sąd w 2020 roku stwierdził, że złożone przed laty przez prof. Ziejkę oświadczenie lustracyjne, w którym zaprzeczał on jakiejkolwiek współpracy z organami bezpieczeństwa PRL, jest zgodne z prawdą. Wydawało się, że będzie to już koniec osiemnastoletniej walki o oczyszczenie nazwiska prof. Ziejki. Niestety, dwa tygodnie po śmierci prof. Ziejki, prokurator, mimo oczywistych faktów, takich jak niemożność prowadzenia postępowania po śmierci lustrowanego, zaskarżył decyzję sądu. Sąd odmówił przyjęcia apelacji. Prokurator Piotr Stawowy złożył na tę decyzję zażalenie, ale sąd jego wniosek odrzucił.
Spotkanie, które odbyło się z udziałem rodziny prof. Franciszka Ziejki 29 listopada w auli Collegium Novum UJ, miało na celu przedstawienie dramatu człowieka, który przez lata poddawany był ogromnej presji psychicznej.
- Gdyby analizować lustrację na płaszczyźnie legislacyjnej i normatywnej, to moglibyśmy się zastanawiać, jak skonstruowano definicję współpracy i współpracownika. Gdyby rozważać ją na płaszczyźnie instytucjonalnej, zastanawiać można by się nad tym, jakie agendy wbudowano w proces lustracyjny. Na płaszczyźnie funkcjonalnej można się zastanawiać, według jakich zasad te agendy funkcjonują, jakie są ich wzajemne relacje. Na płaszczyźnie czynnościowej moglibyśmy skoncentrować swoją uwagę na podejmowaniu decyzji w procesie interpretowania przeszłości przez pryzmat nowych reguł prawa. Dzisiaj proponujemy Państwu inny wymiar. Popatrzmy na proces lustracyjny z perspektywy osoby, która jest jemu poddana. Popatrzmy na czym polegał dramat osoby, która przechodziła przez ten proces – mówiła prof. Janina Błachut, która prowadziła dyskusję.
Wzięli w niej udział także: rektor UJ prof. Jacek Popiel, mecenas Stanisław Kłys, prof. Stanisław Waltoś oraz prof. Bogusław Górka, autor książki "Uporczywa lustracja prof. Franciszka Ziejki".
– Napisałem tę książkę, żeby udowodnić ponad wszelką wątpliwość, że prof. Ziejka nie tylko nie był tajnym współpracownikiem, ale również, że był to człowiek nadzwyczajnej uczciwości i bezinteresowności. Jest to po prostu postać kryształowo czysta – mówił prof. Górka.
Więcej szczegółów i zdjęcia na stronie www.uj.edu.pl.